Uff usserm Haareberg.*
Met Willerm un Fritz ( uff Hohsterer Platt)
von Reiner Keitsch
*Der Artikel wurde im Hahnstätter Marktheftchen 2000 erstveröffentlicht und am 03.09.2000auf den Seiten von www.hahnstaetten.de im Internet publiziert.
Met Willerm un Fritz ( uff Hohsterer Platt)
von Reiner Keitsch
*Der Artikel wurde im Hahnstätter Marktheftchen 2000 erstveröffentlicht und am 03.09.2000auf den Seiten von www.hahnstaetten.de im Internet publiziert.
Hahnstätten, im Jahr 2000. Laut Statistik der Ortsgemeinde Hahnstätten gibt es in unserem Dorf 56 Straßen, 789 Häuser, 1459 Familien und insgesamt 3050 Einwohner aus 35 Nationalitäten. Viele Einwohner aus allen Altersstufen sind in den 29 Vereinen tätig und tragen damit viel zur Dorfgemeinschaft bei. Dabei möchte ich all diejenigen nicht vergessen, die ganz einfach auf ihre Art helfen oder gestalten und damit das Leben in unserem Ort so lebenswert zu machen.
Die Grundlagen der Daseinsfürsorge und darüber hinaus wurden schon seit vielen Jahren von der Verwaltung geschaffen. Die räumliche Ausdehnung unseres Dorfes erfährt mit dem neuen Baugebiet "Auf dem Kolben" eine neue Dimension. Nachdem der Pitzberg, Im Hirschel, Hinter der Burg, in den Anspen, der Nußberg sowie Auf der Dahl und Goldborn schon bebaut sind, folgt nun also die Besiedelung nordöstlich unseres Dorfes.
Als Hermann Müller im ersten Marktheftchen 1954 unser Heimatlied: "Heimatdorf im Kranz der Berge, Hahnstätten im Tal der Aar" nach der Melodie :"Nun leb wohl, du kleine Gasse" vorstellte, wohnten die etwa 1890 Hahnstätter tatsächlich überwiegend "im Tal der Aar". Und heute, knapp 50 Jahre später, hat sich unser Wohnraum rund um‘s Dorf hinauf in den "Kranz der Berge" ausgedehnt. Doch: Halt! Rund um unser Dorf? Nicht ganz! Denn da ist ja noch unser Heideberg - die Lunge Hahnstättens im Südwesten des Ortes.
Am Fuße des Berges, dort, wo man von der Aarstraße in die Hohlenfelsbachstraße abbiegt, treffen sich unsere beiden Rentner Willerm und Fritz...
Die Grundlagen der Daseinsfürsorge und darüber hinaus wurden schon seit vielen Jahren von der Verwaltung geschaffen. Die räumliche Ausdehnung unseres Dorfes erfährt mit dem neuen Baugebiet "Auf dem Kolben" eine neue Dimension. Nachdem der Pitzberg, Im Hirschel, Hinter der Burg, in den Anspen, der Nußberg sowie Auf der Dahl und Goldborn schon bebaut sind, folgt nun also die Besiedelung nordöstlich unseres Dorfes.
Als Hermann Müller im ersten Marktheftchen 1954 unser Heimatlied: "Heimatdorf im Kranz der Berge, Hahnstätten im Tal der Aar" nach der Melodie :"Nun leb wohl, du kleine Gasse" vorstellte, wohnten die etwa 1890 Hahnstätter tatsächlich überwiegend "im Tal der Aar". Und heute, knapp 50 Jahre später, hat sich unser Wohnraum rund um‘s Dorf hinauf in den "Kranz der Berge" ausgedehnt. Doch: Halt! Rund um unser Dorf? Nicht ganz! Denn da ist ja noch unser Heideberg - die Lunge Hahnstättens im Südwesten des Ortes.
Am Fuße des Berges, dort, wo man von der Aarstraße in die Hohlenfelsbachstraße abbiegt, treffen sich unsere beiden Rentner Willerm und Fritz...
"Gure Willerm"
"Ei, Gure Fritz. So mär doch emol, aisch hunn daisch jo die vierisch Woch met sum klaane Hebbesje gesäih. Wer woar däs da?"
"Willerm, däs woar mei Enkelsche aus Frankfort".
"Su! Woar däs uff Besuch bei der?"
"Genaa, un weil der Klaa dehamm noch nit su vill Wald uff aamol gesäih hott, senn aisch met em uff de Haareberg gelaafe."
"Reecht haste. Woas hostem da alles verziehlt?"
"Ze irscht hommer us emol die Beem ogeguggt un gelupscht, wudro mär en Aasch vo ner Buch unnerscheire kann. Ouwer aach sost wollt aisch em jo ebbes met uff de Weg gewwe. Gleich häj unne honn aisch em däi Ewermill gezeicht un gesoat: Säihste, Buibche, häj däs woar fruiher die Mill vo de Bursch. Däs Wasser koom dorsch de Huhlefelsergrund un hott do unne drenn däs Millroad ogedriwwe."
"Fritz, hostem da aach verziehlt, bes es Wasser vo ouwe uff däs Millroad komme is?" "Jo noawoasda, Willerm, dehamm hommer des met em Kennelstick nogebaut, un do hoddes verstanne."
"Säihste, däs is noch immer s Beste, wemmer de Kenn däs su spillerisch zeische kann. Ouwer nau mool weirer."
"Jo, wu de Huhlefelsbach unnerm Haarebergweg dorsch un enn de Staakanoal vo de Mill gelaafe is, kammer jo heut noch goud säih. Aach des klaa Treppche, woas ebbes ouwerhalb devo enn däj Schiwwer gehache is, honn aisch em zeische kinne."
"S laad noch emol, Fritz, bes de dodro noch gedoocht host. Do semmer fruiher immer nuffgegange un ouwerhalb vom Weg em waasche Moos Äbärn geplickt un uff de Haareberg gelaafe." "Genaa, Willerm, oder vo de anner Seit es Treppche enuff. Vom Denkmool kunste schie uff de Nassauer Hobb un däj Oarstrooß gugge."
"Jo, do hadde mär noch Zeit devier. Waaste noch, däs Marschalls drouwe, vier‘m Sportplatz, sich enn englische Goade ogeleet hadde?"
"Ei freilich waas aisch däs noch. Do woarn zwischem Immergrui su klaane Peedcher ogeleet un speeder hott de Fidelio en riese Rutsch do hie gebaut. Komm, Willerm, loß us mool weirer gieh, sost stieh‘n mär noch heut owend häj."
"Fritz, waaßt dau eischentlich, wie huch mir häj ouwe oom Sportplatz senn?"
"Däs senn genaa zwahunnertunsechs Meder, Willerm. Un - sei doch emol ehrlich: Däs is doch aa vo de schienste Sportoloage weit un braat, maanste nit?"
"Do hoste e wuhr Wort gesoat, Fritz. Schunn nuizehhunnertoachtzeh honn däj irschte Bouwe häj ouwe Foußball gespillt, aach wemmer däs goarnit su gärn gesäih hott. Noja, als mär da zwaaundreißisch met de Torner zesomme gange is, hott mär en rischtische Sportplatz häj ouwe druff ogeleet."
"Jo, bluß muß mär ouwer aach so, däß der Platz vo Duur ze Duur dreimederfuffzisch de Berg enunner gefalle is!"
"Noja un? Däs hott doch domols kaan gestiert. Es kunnt jo jeder mool de Berg enunner spille."
"Genaa. Als mär da noom Kriesch sechsunvärzisch däs irschte Haarebärgsportfest oabgehalle hott, koome se vo alle Ecke häjhärre un honn metgemoacht. Uns Joahr sperer is de Platz gemoacht worrn."
"Däs waas aisch aach noch, Fritz. Do honn die Lajer schwer geholfe un die Bouwe aus em Dorf woarn defier uff de Laj. Seit der Zeit hommer aach däj schie Nadurtribühn un dehenner Platz fier de Schitzeverei."
"Rischdisch. Un de Hepfer hot de Helfer sugoar samsdoachs en Brut geschenkt. Däs woar schunn e schie Stick Zesommeoarwet, woas mär do gemoacht hott. Woas meenste, Willerm, ob da suwoas heut aach noch mielisch wär?"
"Aldersche, däs is schwer ze so. Uff dene klaane Ärtcher kann aisch mär däs schunn vierstelle. Ouwer häj bei uss?"
"Willerm, nau säih mool nit su schwoarz. Mär hunn doch häj em Ort eischentlich dorsch däj Vereine schunn en schiene Zesommehalt. Ussern Ouwermaschoares, de Manfred, hillt jed Joahr däj Vereine zesomme un mischt en Kalenner fier‘s ganze Joahr, wu jeder sei Festjer oder sei Tärtcher festmache dout, demet kaaner dem annern in die Quer kimmt."
"Un? Un da gieht en Verei hie un mischt ausgerechent da, wenn suwiesu schunn en Grußverostaldung im Ort is, selber aach noch ebbes."
"Willerm, dau host jo reecht. Ouwer suwoas werds immer wirrer mool gewwe. Hoste eischentlich schunn gesäih, bes in dem Iwwerlaafbecke kaa Wasser mieh drenn is?"
"Aisch glaawe, däs Wasserwerk is in Kalamidäde domet komme. Schoad drim, däs do einisches es laad kräjt hott, ouwer es dout scheinboar kaan mieh esdamiern. Fritz, mool woas annerschder. Aisch honn letzt gehiert, bes häj su en Waldpoad gebaut wern soll. Waaßt dau ebbes devo?"
"No kloar, Willerm, däs hott jo schunn poarmool en de Zeirung gestunne un soll en Nadurerlebnispoad wern. "
"Un, fier woas soll däs goud sei?"
"Willerm, bass emol uff: Ze allerirscht will mär dodorsch de Kenn un de Leut däj Nadur näjerbrenge un außerdem kinnt däs e Aushängeschild fier Hohstere wern. Die Idee dezou is vom Gemaroad fier goud gehaße worrn un soll nau imgesetzt wern. Nau brauch mär nur noch Leut, däj methelfe."
"Su. Waaste, Fritz, wenn däj Gema suwoas vierhott, da soll ses aach selber baue."
"Es Gewirre laad noch emol, Willerm, wer is da eischentlich däj Gema? Mir doch all, oder nit? Jeder robbt un zobbt o de Gema, un kaaner scheint ze merke, däs mir däs doch all selber sinn un däj do ouwe vo us dohie gesetzt woarn sinn!"
"Kerle, Fritz, dau schmeißt dich jo ins Geschä. Ouwer - wu de reecht host, do hoste reecht. Nau so mär doch emol, wie däs da su gedoocht is, un resch dich nit su uff."
"Da bass uff, setz daisch newer misch un horsch zou. Wenn de heut hiegiehst un stellst e poar Schilder en de Wald un seest: So, do stieht nau alles druff, lest! Un da werd er schunn schlau wern! Suwoas kannste heut nit mieh brenge, Willerm. Do werd vielleicht a oder noch en Toafel gelese un da juckt‘s kaan mieh. Im däs Intresse ze wecke un däj ganz Sach fier gruß un klaa schmackhaft ze mache, soll däs Ganze su uffgebaut wern, bes mär die Nadur erlewe, se beschreiwe, erklärn un verstieh kann. Debei soll aach noch däs Imweltbewußtsei stärk gemoacht un däj Sinn e bisje uffgeweckt wern, no dem Moddo: Mach die Aache uff un gugge mool! Uhrn uff un horsch! Noas gebotzt un geschnubbert! Fuihl mool, woas däs sei kinnt!"
"No loss mär mei Rouh, Fritz, däs is jo en rischtisch spannend Sach. Un wu soll däs ogeleet wern?"
"Willerm, genaa häj o dem Weg, wu mir alleweil härrelaafe, ogefange zwische em Schützehaus un em Wasserressevoir, o de dick Aasch vorbei bes oos Dreilännereck Un da de Grenzweg enunner, dorsch de Huhlefelsergrund zerick o de Haarebergweg." "Also wern su Ecke ogeleet, wu mär uff verschiedene Oarte Beschaad kräit, woas Nadur is?"
"Willerm, nit ganz su. Häj bei sollste zum Daal dorsch Selberdou dich mett de Nadur ausenannersetze un domet met Spaß un Neuschier den Poad erlewe."
"Is däs da eischentlich nur fier Kinner gedoocht, oder hunn aach noch die Alde ebbes devo?"
"Däs is ebbes fier gruß un klaa, fier jeden Wanderer oder Nadurfreund, ouwer nadierlich solle usser Kenn, ogefange vo ussere Kleenste, iwer Kinnergoarde, Schul oder aach Juchendtreffs domet däs Lewe in de Nadur, met de Nadur un fier die Nadur spillerisch erlewe un lerne."
"Fritz, däs is jo alles schie un goud, ouwer irschtens, wer soll den baue un bezoahle, un zwaadens, maanste nit, däs do wirrer einisches kaputt gemoacht werd?"
"Säihste, Willerm, nau komme mär wirrer dohie zerick, wu mär oom Ofang drüwer geschwetzt honn: Häj is es ganze Dorf gefreet! Vereine, Geschäftsleut, Schul oder Grippcher, villeicht dout sich jo sugoa en ganz Strooß zesomme. Ouwer aach alle annern, die irschentwie ebbes opacke kinne. Un däj, däj meene, se kinnde nix defier dou, däj kinne jo villeicht deene, däj woas schaffe, en Kann Kaffee koche oder e Fruihstick häj ruff brenge."
"Jo, un mir als Rentner kinnde us bestimmt aach nitzlich mache. Un wemmer bluß usser Spaziergäng eftersch häj ruff leje dede un noom Rechte gugge."
"S laad, Willerm, aisch glaawe, dau host schunn rischtisch Spaß dodro. Aisch deet aach schunn vo Ofang o däj junge Leut do met enspanne. Wer woas met uffbaut, gieht nit hie un schleet‘s kaputt."
"Fritz, da muß ouwer in de Vereine un aach sost do druff hie geoarwet wern."
"Genaa, Willerm, mir gieht groad su en Gedanke dorsch de Kopp: Stell där mool vier, däj junge Leut vom Bushäusje dede sich zesomme un aach ebbes dezou beitro. Däs wär doch ebbes, oder?"
"Fritz, däj junge Leut sinn jo nit all denewer. Vielleicht muß mär se nur annerschder opacke, waaste, su, bes se rischtisch Spaß dro honn un soo kinne: Däs honn mir gemoacht, un do senn mir stolz druff!"
"Säihste, Willerm, un häj senn mir Alde aach gefreet. Nitt nur alles in Froo stelle un su negadiv säih. Nadierlich is aach wischdisch, bes däj Statione hennerhärre uff Voaddermann gehalle wern."
"Fritz, do wär doch villeicht des Beste, wemmer su Oart Paadeschafte iwernemme dät un oab un zou mool lubscht, maanste nit?"
"Aisch glaawe, Willerm, däs wär goarnit su verkiehrt. Bes jetz honn jo irscht zwa Vereine zougesoat, ebbes ze mache un aach ze unnerhalle. Aisch denke ouwer, däs sich bestimmt noch mieh domet befasse un debei sinn. Vo Hembäjersch Gerhard de Boub hott sich däs aach schunn ogehorscht un mischt sich stärk defier. Un wemmer da noch vo obbe en schiene Zuschuß kräje, mißt däs mem Deuwel zougieh, wenn däs nix wärn däd!"
"Genaa, un wenn da die Gema däs e bißje lenke dout, häj un do mool noch uff de Matt stieht, komme aach villeicht noch e poar Mark zesomme. Aisch senn uff alle Fäll debei, met mir kannste rechene."
"No säihste, nau semmer vier lauder schwätze schunn wirrer o de Ewermill. Da mach‘s goud, bes es nächste Mool. Gure Willerm."
"Ei gure Fritz."
"Ei, Gure Fritz. So mär doch emol, aisch hunn daisch jo die vierisch Woch met sum klaane Hebbesje gesäih. Wer woar däs da?"
"Willerm, däs woar mei Enkelsche aus Frankfort".
"Su! Woar däs uff Besuch bei der?"
"Genaa, un weil der Klaa dehamm noch nit su vill Wald uff aamol gesäih hott, senn aisch met em uff de Haareberg gelaafe."
"Reecht haste. Woas hostem da alles verziehlt?"
"Ze irscht hommer us emol die Beem ogeguggt un gelupscht, wudro mär en Aasch vo ner Buch unnerscheire kann. Ouwer aach sost wollt aisch em jo ebbes met uff de Weg gewwe. Gleich häj unne honn aisch em däi Ewermill gezeicht un gesoat: Säihste, Buibche, häj däs woar fruiher die Mill vo de Bursch. Däs Wasser koom dorsch de Huhlefelsergrund un hott do unne drenn däs Millroad ogedriwwe."
"Fritz, hostem da aach verziehlt, bes es Wasser vo ouwe uff däs Millroad komme is?" "Jo noawoasda, Willerm, dehamm hommer des met em Kennelstick nogebaut, un do hoddes verstanne."
"Säihste, däs is noch immer s Beste, wemmer de Kenn däs su spillerisch zeische kann. Ouwer nau mool weirer."
"Jo, wu de Huhlefelsbach unnerm Haarebergweg dorsch un enn de Staakanoal vo de Mill gelaafe is, kammer jo heut noch goud säih. Aach des klaa Treppche, woas ebbes ouwerhalb devo enn däj Schiwwer gehache is, honn aisch em zeische kinne."
"S laad noch emol, Fritz, bes de dodro noch gedoocht host. Do semmer fruiher immer nuffgegange un ouwerhalb vom Weg em waasche Moos Äbärn geplickt un uff de Haareberg gelaafe." "Genaa, Willerm, oder vo de anner Seit es Treppche enuff. Vom Denkmool kunste schie uff de Nassauer Hobb un däj Oarstrooß gugge."
"Jo, do hadde mär noch Zeit devier. Waaste noch, däs Marschalls drouwe, vier‘m Sportplatz, sich enn englische Goade ogeleet hadde?"
"Ei freilich waas aisch däs noch. Do woarn zwischem Immergrui su klaane Peedcher ogeleet un speeder hott de Fidelio en riese Rutsch do hie gebaut. Komm, Willerm, loß us mool weirer gieh, sost stieh‘n mär noch heut owend häj."
"Fritz, waaßt dau eischentlich, wie huch mir häj ouwe oom Sportplatz senn?"
"Däs senn genaa zwahunnertunsechs Meder, Willerm. Un - sei doch emol ehrlich: Däs is doch aa vo de schienste Sportoloage weit un braat, maanste nit?"
"Do hoste e wuhr Wort gesoat, Fritz. Schunn nuizehhunnertoachtzeh honn däj irschte Bouwe häj ouwe Foußball gespillt, aach wemmer däs goarnit su gärn gesäih hott. Noja, als mär da zwaaundreißisch met de Torner zesomme gange is, hott mär en rischtische Sportplatz häj ouwe druff ogeleet."
"Jo, bluß muß mär ouwer aach so, däß der Platz vo Duur ze Duur dreimederfuffzisch de Berg enunner gefalle is!"
"Noja un? Däs hott doch domols kaan gestiert. Es kunnt jo jeder mool de Berg enunner spille."
"Genaa. Als mär da noom Kriesch sechsunvärzisch däs irschte Haarebärgsportfest oabgehalle hott, koome se vo alle Ecke häjhärre un honn metgemoacht. Uns Joahr sperer is de Platz gemoacht worrn."
"Däs waas aisch aach noch, Fritz. Do honn die Lajer schwer geholfe un die Bouwe aus em Dorf woarn defier uff de Laj. Seit der Zeit hommer aach däj schie Nadurtribühn un dehenner Platz fier de Schitzeverei."
"Rischdisch. Un de Hepfer hot de Helfer sugoar samsdoachs en Brut geschenkt. Däs woar schunn e schie Stick Zesommeoarwet, woas mär do gemoacht hott. Woas meenste, Willerm, ob da suwoas heut aach noch mielisch wär?"
"Aldersche, däs is schwer ze so. Uff dene klaane Ärtcher kann aisch mär däs schunn vierstelle. Ouwer häj bei uss?"
"Willerm, nau säih mool nit su schwoarz. Mär hunn doch häj em Ort eischentlich dorsch däj Vereine schunn en schiene Zesommehalt. Ussern Ouwermaschoares, de Manfred, hillt jed Joahr däj Vereine zesomme un mischt en Kalenner fier‘s ganze Joahr, wu jeder sei Festjer oder sei Tärtcher festmache dout, demet kaaner dem annern in die Quer kimmt."
"Un? Un da gieht en Verei hie un mischt ausgerechent da, wenn suwiesu schunn en Grußverostaldung im Ort is, selber aach noch ebbes."
"Willerm, dau host jo reecht. Ouwer suwoas werds immer wirrer mool gewwe. Hoste eischentlich schunn gesäih, bes in dem Iwwerlaafbecke kaa Wasser mieh drenn is?"
"Aisch glaawe, däs Wasserwerk is in Kalamidäde domet komme. Schoad drim, däs do einisches es laad kräjt hott, ouwer es dout scheinboar kaan mieh esdamiern. Fritz, mool woas annerschder. Aisch honn letzt gehiert, bes häj su en Waldpoad gebaut wern soll. Waaßt dau ebbes devo?"
"No kloar, Willerm, däs hott jo schunn poarmool en de Zeirung gestunne un soll en Nadurerlebnispoad wern. "
"Un, fier woas soll däs goud sei?"
"Willerm, bass emol uff: Ze allerirscht will mär dodorsch de Kenn un de Leut däj Nadur näjerbrenge un außerdem kinnt däs e Aushängeschild fier Hohstere wern. Die Idee dezou is vom Gemaroad fier goud gehaße worrn un soll nau imgesetzt wern. Nau brauch mär nur noch Leut, däj methelfe."
"Su. Waaste, Fritz, wenn däj Gema suwoas vierhott, da soll ses aach selber baue."
"Es Gewirre laad noch emol, Willerm, wer is da eischentlich däj Gema? Mir doch all, oder nit? Jeder robbt un zobbt o de Gema, un kaaner scheint ze merke, däs mir däs doch all selber sinn un däj do ouwe vo us dohie gesetzt woarn sinn!"
"Kerle, Fritz, dau schmeißt dich jo ins Geschä. Ouwer - wu de reecht host, do hoste reecht. Nau so mär doch emol, wie däs da su gedoocht is, un resch dich nit su uff."
"Da bass uff, setz daisch newer misch un horsch zou. Wenn de heut hiegiehst un stellst e poar Schilder en de Wald un seest: So, do stieht nau alles druff, lest! Un da werd er schunn schlau wern! Suwoas kannste heut nit mieh brenge, Willerm. Do werd vielleicht a oder noch en Toafel gelese un da juckt‘s kaan mieh. Im däs Intresse ze wecke un däj ganz Sach fier gruß un klaa schmackhaft ze mache, soll däs Ganze su uffgebaut wern, bes mär die Nadur erlewe, se beschreiwe, erklärn un verstieh kann. Debei soll aach noch däs Imweltbewußtsei stärk gemoacht un däj Sinn e bisje uffgeweckt wern, no dem Moddo: Mach die Aache uff un gugge mool! Uhrn uff un horsch! Noas gebotzt un geschnubbert! Fuihl mool, woas däs sei kinnt!"
"No loss mär mei Rouh, Fritz, däs is jo en rischtisch spannend Sach. Un wu soll däs ogeleet wern?"
"Willerm, genaa häj o dem Weg, wu mir alleweil härrelaafe, ogefange zwische em Schützehaus un em Wasserressevoir, o de dick Aasch vorbei bes oos Dreilännereck Un da de Grenzweg enunner, dorsch de Huhlefelsergrund zerick o de Haarebergweg." "Also wern su Ecke ogeleet, wu mär uff verschiedene Oarte Beschaad kräit, woas Nadur is?"
"Willerm, nit ganz su. Häj bei sollste zum Daal dorsch Selberdou dich mett de Nadur ausenannersetze un domet met Spaß un Neuschier den Poad erlewe."
"Is däs da eischentlich nur fier Kinner gedoocht, oder hunn aach noch die Alde ebbes devo?"
"Däs is ebbes fier gruß un klaa, fier jeden Wanderer oder Nadurfreund, ouwer nadierlich solle usser Kenn, ogefange vo ussere Kleenste, iwer Kinnergoarde, Schul oder aach Juchendtreffs domet däs Lewe in de Nadur, met de Nadur un fier die Nadur spillerisch erlewe un lerne."
"Fritz, däs is jo alles schie un goud, ouwer irschtens, wer soll den baue un bezoahle, un zwaadens, maanste nit, däs do wirrer einisches kaputt gemoacht werd?"
"Säihste, Willerm, nau komme mär wirrer dohie zerick, wu mär oom Ofang drüwer geschwetzt honn: Häj is es ganze Dorf gefreet! Vereine, Geschäftsleut, Schul oder Grippcher, villeicht dout sich jo sugoa en ganz Strooß zesomme. Ouwer aach alle annern, die irschentwie ebbes opacke kinne. Un däj, däj meene, se kinnde nix defier dou, däj kinne jo villeicht deene, däj woas schaffe, en Kann Kaffee koche oder e Fruihstick häj ruff brenge."
"Jo, un mir als Rentner kinnde us bestimmt aach nitzlich mache. Un wemmer bluß usser Spaziergäng eftersch häj ruff leje dede un noom Rechte gugge."
"S laad, Willerm, aisch glaawe, dau host schunn rischtisch Spaß dodro. Aisch deet aach schunn vo Ofang o däj junge Leut do met enspanne. Wer woas met uffbaut, gieht nit hie un schleet‘s kaputt."
"Fritz, da muß ouwer in de Vereine un aach sost do druff hie geoarwet wern."
"Genaa, Willerm, mir gieht groad su en Gedanke dorsch de Kopp: Stell där mool vier, däj junge Leut vom Bushäusje dede sich zesomme un aach ebbes dezou beitro. Däs wär doch ebbes, oder?"
"Fritz, däj junge Leut sinn jo nit all denewer. Vielleicht muß mär se nur annerschder opacke, waaste, su, bes se rischtisch Spaß dro honn un soo kinne: Däs honn mir gemoacht, un do senn mir stolz druff!"
"Säihste, Willerm, un häj senn mir Alde aach gefreet. Nitt nur alles in Froo stelle un su negadiv säih. Nadierlich is aach wischdisch, bes däj Statione hennerhärre uff Voaddermann gehalle wern."
"Fritz, do wär doch villeicht des Beste, wemmer su Oart Paadeschafte iwernemme dät un oab un zou mool lubscht, maanste nit?"
"Aisch glaawe, Willerm, däs wär goarnit su verkiehrt. Bes jetz honn jo irscht zwa Vereine zougesoat, ebbes ze mache un aach ze unnerhalle. Aisch denke ouwer, däs sich bestimmt noch mieh domet befasse un debei sinn. Vo Hembäjersch Gerhard de Boub hott sich däs aach schunn ogehorscht un mischt sich stärk defier. Un wemmer da noch vo obbe en schiene Zuschuß kräje, mißt däs mem Deuwel zougieh, wenn däs nix wärn däd!"
"Genaa, un wenn da die Gema däs e bißje lenke dout, häj un do mool noch uff de Matt stieht, komme aach villeicht noch e poar Mark zesomme. Aisch senn uff alle Fäll debei, met mir kannste rechene."
"No säihste, nau semmer vier lauder schwätze schunn wirrer o de Ewermill. Da mach‘s goud, bes es nächste Mool. Gure Willerm."
"Ei gure Fritz."